Dag 21 Camino del Norte Colombres

“Vandaag is het mooie dag om er een prachtige dag van te maken! “ Deze spreuk kregen we van Diaan vanmorgen! De Camino vriendin uit 2014, 2015?  Zoals je op de foto’s kunt zien was het een prachtige dag! Zoveel moeite hoef ik er dit keer dus niet voor te doen! 

Na een lekker ontbijtje met een heerlijk broodje met Eva boter en Maria koekjes gaan we op weg! Om 7.50 uur lopen we. Maria uit Denemarken met een pakket dat ze naar huis wil sturen! Haar rugzak is te zwaar. Eva uit Duitsland met haar lange benen dartelend als een jong veulen om ons heen. Ze hebben de leeftijd van onze kinderen. Bijzonder! Gisteren hebben we samen gekookt en gegeten! Was zo leuk! 

Eva’s moeder belt! Haar oma maakt zich zorgen dat ze alleen is op de Camino. De filmpjes van MijnMaatje heeft Eva’s moeder laten zien en nu is oma gerust. 

De morgen is prachtig! Het is heerlijk wandelweer. De zon schijnt en we aanschouwen de Gaudi kerk in zijn volle glorie. De route is prachtig. Een geweldig stuk langs de kust en ook een mooi stuk over het strand! Dankbaarheid welt aan alle kanten op! Ik loop een poosje met Gaby uit Oostenrijk! Zij is op haar 44ste plotseling weduwe geworden! Ze is nu 62, net zo oud als ik, maar het speelt nog elke dag een grote rol in haar leven. 

Het tweede deel van de dag gaan we over een afkorting. Het lijkt wel of we in Oostenrijk zijn. Prachtig weiden! Op de achtergrond de Pico’s  met besneeuwde toppen! 

Het is heerlijk wandelweer! Ik doe mijn pijpen af en loop zonder jas. 

We hebben 28 km te gaan zonder afkorting. Het blijkt uit eindelijk 28 km te zijn met afkorting! 

We hebben een kleine herberg en hebben geluk dat we er terecht konden! Een bijzondere ervaring. Een jonge man uit Slowakije heeft hier een huis gekocht en is een herberg begonnen!  Het is een gewoon particulier huis en ziet er mooi uit! Alle pelgrims zijn gasten, maar het voelt als een grote familie! Voor het diner zitten we in de woonkamer die eruit ziet als gewone woonkamer. Prachtig sober ingericht! Maar gezellig en mooi.  De pelgrims zijn een Engels man, een Spaanse man, de zwijgzame man uit Italië die moeite heeft met tafelmanieren, Eva, Marie, Anne, jonge meiden. Annemarie uit Nederland, ik schat een 50er en wij als oudsten. De gesprekken gaan natuurlijk over de vraag waarom iemand een herberg begint, of het huis van de hospitalero is ect. 

Uiteindelijk gaat het ook over geluk en liefde! Anne het jonge meisje zegt dat ze zo goed en liefdevol is opgevoed. Probleem is nu dat ze geen partner kan vinden, want niemand kan aan haar vader tippen! 

Maria praat ons bij over geluk! Ze had gisteren zo’n ontzettende heerlijke salade gemaakt! Ik complimenteer haar daar vandaag nogmaals mee! Ze geeft aan dat dit haar manier van liefde geven is: iets doen voor een ander! In haar geval koken! Ze vindt het moeilijk om te zeggen dat ze van iemand houdt, is niet zo van het knuffelen, maar wil haar liefde delen door te zorgen en te koken! Een heerlijke avond met fijne mensen! 

Ik vergeet al mijn PHPD tjes ( pijntje hier, pijntje daar). Alleen de fikse blaar op mijn teen ondanks de de wandelwol, speelt me parten! Maar door de prachtige dag, voel ik zelfs deze niet zo! 

Dag 20 Camino del Norte. Comilla

Je hebt van die dagen…..

Hoewel de herberg heerlijk was, voelde het bed niet helemaal fijn! Ik ben een bevoorrecht mens, ik mag namelijk altijd in het onderbedeeld en MijnMaatje gaat met gevaar voor eigen leven in het bovenbed! Dat moet je echt serieus nemen, want hij is bij het in bed klimmen er ook al eens uitgevallen! 

Maar bij het onderbed zitten mensen vaak op de rand van het bed! Het gebeurt dan nogal eens dat het bed scheef licht of scheef buigt!  De hele nacht houd je dan jezelf recht. Ik voelde het gelijk vanmorgen. Bij het omhoog hijsen van de rugzak schoot het me in de rug. Niet ernstig, maar wel pijnlijk! Nu heb ik al 2 dagen  ibroprufen voor mijn linkervoet, dus met de pijn in de rug viel het de rest van de dag mee! Maar na het opstaan net,  van de tafel kon ik wel bedenken dat ik wilde lopen, maar mijn voeten deden het niet! Ik moest bijna een been omhoog tillen met mijn handen en toen deden de benen het! Nu moeten we nog wel weer 500 meter naar beneden lopen om boodschappen te doen! 

Voor nu maar even pauze! Ja wat lokt meer? Nu het bed en straks een koude douche omdat het warme water op is!? Of nu een warme douche en straks het bed! Ik besluit het bed te nemen. Het zijn bunks. Dat wil zeggen een soort in gebouwde stapelbedden met een gordijn! Veel privacy! Het is net een piepklein kamertje! Zo lig ik gestrekt in het kamertje. 

Ik baal er wel van dat het lichamelijk maar zo zo gaat! Je zou toch denken dat het steeds beter zal gaan! Maar na 20 dagen nog steeds van die ongemakken. De achillespees gaat goed, de knie eigenlijk ook wel. Dan wordt mijn linkervoet pijnlijk en dik. Nu weer mijn rug! 

Ik heb het boek ‘ Het zoutpad’ gelezen. Een echtpaar verliest in een paar dagen alles. Ze horen ook dat de man ziek wordt. Door het Zoutpad (  Sout West Coast Path) te wandelen, knapt  de man van de reis in de natuur zichtbaar op. Ik takel vooralsnog af! Maar het is misschien gewoon mijn dag niet! Ik spreek mezelf eens goed toe! Ik neem nu de douche en een ibroprufen en ga boodschappen doen!  We kunnen zelf koken en met Eva, het Duitse meisje en Marie, het Deense meisje, eten we straks samen! Er zijn maar 2 pannen dus dit is de beste oplossing! 

Ps. Het eten was heerlijk! Uiteraard pasta maar met paprika, courgette en ui! En een toetje met aardbeien en yoghurt! En Marie uit Denemarken had een geweldige salade gemaakt! Een koningsmaal en erg gezellig!  Voor morgen onderweg heeft Eva nog een potje pasta en wij ook nog een grote blauwe bak vol. Wat een plezier hebben wij van de bakken! Oké ze nemen ruimte in, maar elke dag hebben we er ook iets in! 

Dag 19 Camino del Norte Santilla de la Mar

 Toelichting bij de foto’s: 

We moesten 2 minuten met de trein omdat de spoorbrug, na verschillende ongelukken verboden is voor wandelaars. 

De twee gekleurde foto’s zijn glas in lood ramen van het gebouw. 

De andere foto’s zijn van het gebouw en een van de weg er naar toe! 

We zitten op zo’n heerlijke plek! Een herberg bij een klooster van de Clarissen, in Santilla de la Mar! Ook zo’n prachtig stadje! Spanje heeft erg geleden onder de financiële crisis in 2008. Daar hadden ze toen we er in 2016 en 2018 waren, nog erg veel last van! Maar nu 6 jaar later zie je, althans in deze toeristische plek dat het goed gaat! Alle gebouwen en winkels zijn open en overal zijn bars en zo! We hebben nu een plek met ontbijt en avondeten. We trakteren ons zelf een keer! Een beetje boven ons geplande budget, maar vooruit! 

Het is bijzonder dat MijnMaatje niets herkent van deze plek! Loop je zo’n prachtige tocht, maak je foto’s en films, kan je het 6 jaar later jet niet herinneren. 

Het is hier een Duitse enclave. De voertaal is Duits. Ik merk dat ik langzamerhand in het Duits denk! Van morgen heb ik met Eva, een jonge Duitse studente gelopen! Voor ik het wist waren we 12 km verder! 

Mensen lopen ook op dit punt aan! Er zijn niet zoveel herbergen, dus als je iets vind dan wil je daar ook graag verblijven. Vanavond om 19:00  is een meting in de oratoria. We gaan er wel even naar toe! Deze pilger weg is weinig spiritueel. Mensen die lopen gaan voor de lichamelijke inspanning, de natuur of ontlopen de drukte op de Frances. 

Wat wij voor pilger zijn? In ieder geval voor de lichamelijke gesteldheid. Ik vind de spiritualiteit ook wel fijn, maar dat is hier weinig. Daar kan je natuurlijk ook zelf wat aan doen! Ik merk dat het mooie weer het vakantie gevoel ook stimuleert! Zulk heerlijk weer! Het is in ieder geval prachtig wandelweer! 

Nu we langer onderweg zijn komen we natuurlijk steeds dezelfde mensen tegen! Dat maakt dat het Camino gevoel toch ontstaat. Hoewel we samen ook ons heel goed vermaken! We houden er van om te schrijven en te samen wat te kletsen. Sinds we van Tine en Elly in het Zeehuis een dobbelspel hebben geleerd,  spelen we elke dag voor het slapen gaan een rondje! 

Bovenstaand stukje schreef ik voor het eten! Maar sinds de meeting in het oratoria is het toch heel anders. De meeting werd geleid door een zuster van het Klooster. In gewone kleren. Ze vertelde over het ontstaan van deze herberg en er was een sobere, maar prachtige viering. De zuster werkt overdag in een plaats verder op en leeft daar ook met andere 4 zusters. Ze doen sociaal werk. De nonnen zijn in 2007 kleiner gaan wonen tegenover dit gebouw. Dit klooster kwam toen vrij! De zusters die buiten het klooster wonen, hebben toen gevraagd of ze voor dit gebouw een sociale bestemming mochten bedenken. Ze hebben gekozen voor het ontwikkelen van een herberg. Ze zijn hier in 2016 mee begonnen en in 2016 is het geopend. Dat klopt, toen waren wij er ook al! Maar was het nog niet zo mooi als nu. Samen met vrijwilligers en mensen met een beperking tot de arbeidsmarkt wordt deze herberg gerund. Het zijn Spartaanse kamers, maar het gebouw en de tuin zijn prachtig. We hebben tot 19:00 in de tuin in de zon gezeten. 

We hebben hier gezamenlijk gegeten. Heel heerlijk! Maar ook zo mooi! MijnMaatje had de avond van zijn leven. Hij zat naast een Spaanse man en hij kon er een goed gesprek mee voeren! Het was een dag vol positiviteit! 

Dag 18 Camino del Norte Piélagos

 Het gaat zoals het gaat….

Voor het niveau van het hostel was het ontbijt goed! 2 koppen koffie, toost met jam en ei! We plukken zelf de toast uit het rooster, maar dat is echt niet de bedoeling, Het ontbijt dat om 7:30 uur geserveerd zou worden staat om 7:50 uur klaar en wordt ook inderdaad geserveerd. Bij sommige herbergen moet je je zelf redden, maar hier duidelijk niet! 

Ik laat me het goed smaken! Heerlijke, echte koffie! 

We hebben een korte route en dat vind ik prima. Mijn linkervoet is dik en doet zeer. 

Na de overweldigende mooie route van gisteren, is de route vandaag gewoontjes! Je kunt niet alles hebben, toch? 

Na een voorspoedige wandeling bereiken we rond 12:30 uur de herberg. Deze is gekoppeld aan de plaatselijke bar. Ziet er voor Spaanse begrippen goed uit! 

Het halve dorp zit er! De andere helft zit in de kerk! Ik had gereserveerd, maar de man achter de tap weet van niks! Het gelukkige is dat er plek is! We moeten er wel een oefening in geduld voor ondergaan!  

We zitten bij de zwijgzame Italiaanse man! Hij is druk bezig met zijn dagelijkse schrijfwerk. Hij heeft de route uitgetypt en vervolgens per dag geprint.  Deze worden voor morgen, drie blaadjes, stuk voor stuk gevouwen tot portemonnee grote vouwsels. De vouwsels worden genummerd 1,2,3 Van de dorpen heeft hij een Google map streetview afdruk. Op een ander papier schrijft hij afstanden en ik denk, zijn boekhouding. In piepkleine letters! Het ijs is gebroken en MijnMaatje en de Italiaan voeren een bescheiden gesprek tot we in de herberg kunnen! Dit in tegenstelling tot de ons omringende Spanjaarden! Het lawaai van het gepraat is overweldigend! 

Ik vind de verschillen tussen voorbereiding zo bijzonder! We troffen van de week een Belgische mevrouw die ook alles had uitgeschreven. Met alle tussenliggende bars met telefoonnummers! Op mijn opmerking dat het maar de vraag was of pastoor Ernesto ook zelf in Guemes zou zijn, reageerde ze als door een wesp gestoken? Hoezo zou ik daar aan twijfelen? Ze had gebeld en ze wist het zeker! Met bijna een vorm van aanbidding sprak ze over de man. Ik ben er twee eerder geweest en toen was hij er niet…. Dat is mijn referentie kader! 

We gebruiken apps. Ik denk wel 4! Goed, daar maak je het voor je zelf ook niet makkelijk mee! Elke app heeft een eigen route lijkt het wel! Ik heb ook nog een oud boekje! Dus optie 5. 

MijnMaatje kent 1 route. Die van het Nederlandse Jakobgenootschap! Die is LEIDEND! Alle andere routes zijn verkeerd! Dat leidt tot ingewikkelde en grappige misverstanden! Wij moeten morgen een stukje met de trein, omdat je de treinbrug  bij dit dorp niet lopend mag doen. De Duitse vrouwen die bij ons in de herberg zaten in Santander zeggen dat ze zonder kunnen. De route gaat er niet langs. MijnMaatje brengt ze het nogmaals aan hun verstand. Ze knikken van ja, maar volgens mij denken ze nee! Het maakt mij ook niks uit! Ze moeten het het zelf weten! Ik bestudeer nogmaals alle apps! Blijkt er inderdaad een route niet langs het beruchte punt te gaan! Hoezo de ROUTE? Dan praat je natuurlijk wel over 2 verschillende dingen als samen in gesprek bent!

Maar ook de achtergrond van mensen is belangrijk! Dé Italiaan waarschuwt ons dat de komende routes duur zijn. Het worden grote badplaatsen! Hier moest hij al €4,00 voor zijn halve liter bier betalen. Ik drink geen bier en heb geen idee of dat duur is. Qua hostels valt het nog mee. Vandaag lunch, ontbijt en overnachting met echte lakens €18,50 p.p. Soms is het nog goedkoper, maar dan moet je gokken dat je een plek hebt. Dat doen we morgen dus! 

Gisteren spraken we in de kathedraal een ouder echtpaar uit Zwitserland. Ze doen de Camino met de auto en doen elke dag 100 km. Ze verbazen zich over de prijzen. Mineraalwater €2,30 en een glas wijn €2,20! In Santander wel te verstaan! Water duurder dan  wijn. In Zwitserland is een glas mineraal water €5,00 en een glas wijn een €10,00. Het is maar wat je referentiekader is! We vragen het echtpaar of het een georganiseerde reis was? Ze voelden zich erg aangesproken. Natuurlijk niet! Dat kunnen we zelf! En met Booking.com een fluitje van een cent! Ik kijk nog maar eens naar onze zwijgzame Italiaanse kamergenoot! Tja, in de hippie tijd blijven hangen met spijkerbroek, sjaaltje en Mexicaanse trui? Of vul ik het te gauw voor een ander in? 

Ps. We stonden gisteren in de agenda van de herberg. Ik keek nog even bij Google translate, daar stond toch nog echt de vertaling voor vienteuno abril , domingo. Maar het is geen probleem. Er is plek! Alle Spanjaarden luisteren niet goed, ze hebben allemaal ADHD! Of is dat een voor ingenomen standpunt? 

Dag 17 Camino del Norte Santander

 El mundo necesita mas amor! ( de wereld heeft meer liefde nodig!) Dit stond op een jas van een van de vrouwen die ook met het veer mee gingen vandaag! Zo grappig, ik wist wat het betekende! Gistermorgen las ik bij de herberg ook al een bord: cerrarejia Diego, hacemos copia de todos tipo de llaves! Slotenmaker Diego, maakt kopieën van alle typen sleutels! Zo leuk! 

Ik verbeelde me gisteren toen we een preek kregen van pastor Ernesto, dat de vertalingen  die een Spaanse vrouw maakte naar het Engels niet altijd even goed waren! Het was natuurlijk te ambitieus om te zeggen; zal ik even? Vertaling van Spaans naar het Engels terwijl geen van beide mijn eigen taal is! Helemaal nu ik door het vele Duits dat we spreken, de zin in het Engels begin en in Duits afmaak! Maar het spreken van talen maakt wel dat contacten leggen makkelijker gaat! We lopen al een paar dagen op met een Italiaanse man. Hij is erg druk met zijn reisschema’s en vaak zie ik hem in de herbergen hele studies maken van de route. Vanavond was hij ook weer in de weer. Groet je dan niet en zegt niets. Met de eigenaar zat hij achter de laptop met programma Gronze. Een Camino website/ app. Het lukt deze man niet om met zijn mobiel de info te vinden. Dit zie je veel vaker. Mensen van boven 50 zijn in Spanje en ook in Italië echt minder ICT onderlegd. Toen hij weer de keuken in kwam en niets zei greep MijnMaatje hem bij zijn lurven! Hij begon een gesprek in het Spaans na 3 zinnen zag ik de man ontdooien. Nu begrijp ik dat iedereen dat heeft bij MijnMaatje, maar goed het werkte wel. Binnen 2 minuten wisten we dat hij een knie prothese heeft! Langzaam moet lopen, tranquilo, tranquilo! ( rustig, zo grappig, zit ook het woord  tranquilizer  in) Dat zie je overigens niet als je hem ziet lopen. Hij zal vroeger de Camino wel rennend hebben gedaan. Maar het contact is eindelijk gelegd! 

Vandaag ook op de veerboot gesproken met de dame van de jas! Ze hadden een feestje. Al haar vriendinnen werden 50! Ze vieren het met een dagje Santander. Toen ik in het Spaans kon zeggen dat ze er veel jonger uitzagen(50? ¡No lo hubiera pensado! ¡Todavía te ves tan joven! ) begonnen ze allemaal spontaan te gillen! Ik had de indruk dat de alcohol al rijkelijk had gevloeid bij de lunch! 

De route vandaag was adembenemend! De ochtend begon zo prachtig. De herberg stond op een berg en in het dal was nevel! We lopen langs mooie landwegen en komen na 5 km bij de kust! Overweldigend mooi! We troffen een Duitse man en deze kon alleen maar huilen! So schonn! Na een tijdje zagen we hem weer: so schonn en de tranen vloeiden weer! 

Het laatste stuk is weer over het strand. Je merkt dat het weekend is, want we zien meerdere surf klassen! 

De kleuren zijn zo mooi! Wat een geluk dat het weer hier bij deze etappe zo mooi is! 

We komen rond een uur of één weer bij een veer! We varen 30 minuten over de baai rond Santander!  Ook zo mooi! Met een stevige bries! De veerboot heeft het er moeilijk mee!

Het hostel is dichtbij! We installeren ons en gaan de stad weer in! Eigenlijk kan ik niet meer op mijn benen staan! Ik heb zulke zere voeten. Maar we gaan toch naar de Kathedraal! Mogen  gratis in het museum dat hoort bij de kathedraal en we krijgen persoonlijk van de pastoor een stempel! Wat een eer!!! We wonen  nog even de mis bij  en met onze taalapp kunnen we warempel de dienst volgen! 

Met Santander hebben we twee onderdelen van de route afgesloten Irun - Bilbao en Bilbao - Santander. Het volgen onderdeel is Gyuon. 

Het zwaarste stuk zit er op! Ik hoop dat de komende dagen wat lichter worden, want mijn voeten hadden het wel te verduren van deze uitdaging! 

Dag 16 Camino del Norte Guemes

 Wat een toetje op deze heerlijke dag! De  zon schijnt en ik zit nog even voor een huisje met de benen om hoog op een stoel in de zon! Heerlijk! Dat je in de zon kunt zitten zonder dat het te warm is! Gewoon je een poos koesteren in de warmte! 

We zijn na 31 km bij de herberg aangekomen. De herberg van pastoor Ernesto in Guemes. Het is de oude boerderij van zijn opa! Hij heeft altijd in de missie gewerkt in Zuid Amerika, maar wilde hier een plek voor pelgrims creëren! Dat is hem gelukt. Jaarlijks komen hier 12000 pelgrims. Het is een bijzondere ervaring! Toen ik hier eerder overnachte sliep ik op de slaapzalen. Soms wel 3 hoog! Nu met MijnMaatje een klein huisje met een badkamer. Heb geen idee hoeveel pelgrims er zijn. Ze kunnen hier heel wat aan. 

De route was lang maar prachtig! We moesten, na een ontbijt bij de nonnen, koffie met cake, natuurlijk eerst naar het veer. We waren te vroeg en we hebben een uur in de zon en de koude wind op het strand doorgebracht. De boot stopt op het strand, gooit een klep er uit en je kunt in stappen!  Spectaculaire ervaring. Het deinen van de wind en de opkomende zon! 

We lopen een stuk en gaan dan echt ontbijten. We moeten een berg over en zonder voeding ben ik veel te wiebelige op de benen. 

Ik herinner me dat ik dit de vorige keer een ding vond! Eerlijk gezegd gaat het nu prima en ik heb een goede conditie. Maar het is een gevaarlijk padje! Het uitzicht is geweldig!! Zo mooi! Het weer doet ook goed zijn best! 

Na de berg lopen we over het strand naar Noya. Daar eten we onze yoghurt en het restje, nou de rest van de spaghetti van gisteren! Het is dan 12 uur en nog maar 14 km gelopen! Nog 16 te gaan! We komen Eva tegen en lopen samen een aantal km op! Zij is er wat doorheen, maar ik heb ook weinig puf! Ik kikker op van het gebabbel en voordat ik het weet hebben we 10 km achter de rug. Eva heeft nog 7 km verder een kamer. Dat is nog pinenuts. We moeten dan nog 6 km doen! Die vallen niet mee. Maar rond half vijf zijn we er! Er is om 19:30 uur een meeting over de doelstelling, daarna eten en een uitleg over de donativo. We zullen het zien! 

Dag 15 Camino del Norte Laredo

“Elke dag is een nieuw avontuur!”

Dat kan je als je de Camino loopt beamen! Meestal loopt het avontuur gelukkig ook goed af!  

De dag begon mooi! Het bed in het kleine, sobere hotel was heerlijk, maar vooral lekker warm! We smeren twee plakjes brood met banaan op de theedoek op het bed! De eerste 12 km is alles dicht! Op de rand van het bed ontbijten we en hullen we ons voor de vierde dag op rij, in de pijpen en poncho’s. 

Eerst moeten we een stukje langs de weg en dan gaan we het bos in! Het motregent. Af en toe wel, dan een tijdje niet! Maar alles is klam en vochtig. De geuren zijn overweldigend vandaag! Houtkachels, oude dieselauto’s, eucalyptus bossen, paardpoep, koolzaad wat afsterft, de zee. Wat een geuren! Ik ruik gewoon beter in Spanje dan thuis! 

Het groen van het bos is prachtig. De eucalyptus ruikt door de regen alsof je in een badkamer zit. Maar als je goed kijkt, groeit daar waar eucalyptusbomen groeien, verder helemaal niets. De eucalyptus eist alle voeding en water op! Dé eucalyptus bossen zijn ook erg gevoelig voor bosbrand, doordat hun bladeren en schors erg droog zijn. De gevolgen van bosbranden hebben we op de Via del Plata wel gezien! We klimmen naar 400 meter hoogte en dalen weer! 

Na 12 km bereiken we de bar. Zo gek! Ik ben hier eerder geweest. Heb hier zelfs in deze middle of know way overnacht. De koffie smaakt heerlijk en samen met een stokbrood uit de supermarkt  ernaast  is de nota €4,00.  Dan lopen we dit dal uit, dat vol staat met oude grote glorie huizen en beklimmen we de rotsen bij de zee. Een heftige wandeling over keien en modder, staat ons de komende 3 uur te wachten! Maar het is prachtig en zeker de moeite waard. Bij Laredo aangekomen verorberen we het stokbrood. We zitten nog hoog en hebben een prachtig uitzicht over de stad. 

Terwijl ik dit schrijf hoor ik de nonnen van dit klooster zingen! Zo mooi! MijnMaatje is naar de supermarkt. Bij deze nonnen gaat gewoon bij de vesper de deur op slot. 1:30 kun je er uit, maar niet weer in! Ik heb zo een webinar en we hebben besloten dat ik de deur bewaak. Dan kan ik de deur opendoen als MijnMaatje terug is. 

Na het broodje pakken we de route weer op! Het is dan nog 7 km naar de pont. Het is een prachtige wandeling in de zon. Poncho’s uit, pijpen af! Heerlijk genieten we van de zee, strand, de golven en het uitzicht. Om 15:30 uur zijn we bij de pont!!Daar lezen we dat de pont maar tot 14:00 uur vaart. Wat nu? Inmiddels hebben we er al 25 km opzitten. Er rijdt geen bus of zo! De uitgestorven laatste 5 km zijn vakantieflats. Laredo heeft nu 10.000 mensen, maar zomers wel 100.000. Hopeloos, zegt de vrouw die we bij de pont troffen en ons nu met de auto weer naar het centrum rijdt. Wat een geluk voor ons! Zij had pauze en wandelt dan op het strand. Daar hadden we dus echt super mazzel mee! 

In de zomer zijn er niet genoeg supermarkten, geen dokters en politie mensen.  Een stad uit balans! 

We hadden een plaats in een herberg geboekt aan de andere kant van het water. Daar komen we vandaag dus niet meer! Geen bus er naar toe. Misschien een taxi. We hadden deze boeking speciaal gedaan om morgen een kortere route te hebben. Nu moeten we 30 km! Het is weer als vanouds! 

Maar we hebben nog meer geluk! In de herberg van Laredo is nog plek! We krijgen zelfs een kamer. Maar wat is het koud! Er is geen verwarming en de douche is koud als MijnMaatje doucht. Ik heb geen puf in een koude douche. Wat geuren betreft doe ik dan zelf deze dag ook maar mee! Nu rond 21:00 uur hoor ik dat het water weer warm is! Ik ben er als de kippen bij! Was helemaal verkleumd na een uur stilzitten. Er komt nog een pelgrim binnen: 70 km heeft zijn teller! Ik douche me ongegeneerd tot ik warm ben!  Als iemand zo’n dayhard is dat hij 60 km kan lopen, kan hij ook koud douchen!  Ik houd me niet in en neem het ervan!